Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΑΡΑΝΤΟΥ "Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΛΥΤΡΩΝΕΙ ΠΑΝΤΑ", εκδ. Maradel Books, 2016

Τελικά, τα καλά βιβλία, ή, έστω εκείνα που αξίζουν τον αναγνωστικό μας χρόνο, δεν αρκεί να είναι πολυδιαφημισμένα ή γραμμένα από γνωστούς και αγαπητούς συγγραφείς εγνωσμένης αξίας (και "υψηλών" εμπορικών πωλήσεων, αυτή είναι η αλήθεια), αφού στο τέλος αποδεικνύεται πάντα, ότι, όταν υπάρχει έμπνευση και "μεράκι", "βρίσκουν" το δρόμο τους και τυχαίνουν και της καλύτερης και πιο αμερόληπτης "διαφήμισης", αυτής, των ίδιων των αναγνωστών. 
Για το συγκεκριμένο βιβλίο, η αλήθεια είναι ότι αρχικά διάβασα στο διαδίκτυο (και σε αυτόν τον ιστότοπο και στο f.b) τόσα θετικά και επαινετικά σχόλια, που ήταν βέβαιο, ότι κάποια στιγμή θα το κρατούσα στα χέρια μου,με δεδομένο και το γεγονός, ότι μου αρέσει το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας, όπως και αν χαρακτηρίζεται (αισθηματικό, ρομαντικό κ.ο.κ.) ή αντιμετωπίζεται ή ακόμα και απαξιώνεται. Κλείνοντάς το, μπορώ ειλικρινέστατα να πω, ότι είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία του είδους του, που διάβασα τον τελευταίο καιρό, το οποίο όχι μόνο δεν με κούρασε λόγω του όγκου του (800 και πλέον σελίδες...), αλλά, αντίθετα, με καθήλωσε με την πλοκή του, τη σύγχρονη, ανεπιτήδευτη και ρεαλιστική γραφή του, τους έντονους διαλόγους, τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων του, τη διείσδυση στην ψυχολογία και εν συνεχεία επαρκή περιγραφή αυτής, τόσο για τους βασικούς χαρακτήρες, όσο και για εκείνους που αν όχι βασικοί, πάντως σημαντικοί για την εξέλιξη της αφήγησης, τα θέματα που θίγει και την έντασή του, η οποία κορυφώνεται σταδιακά, μέσα από αποκαλύψεις, ανατροπές, διλήμματα, ανείπωτα αλλά και ομολογημένα μυστικά. Μπορεί η βασική του ιστορία, να είναι ο σαρωτικός και θυελλώδης έρωτας, δύο νέων ανθρώπων, τόσο διαφορετικών μεταξύ τους, η πορεία του, οι συναισθηματικές και ψυχολογικές ανασφάλειες και μεταπτώσεις που βιώνουν, οι εξωτερικές αλλά και οι βαθύτερες επιδράσεις που δέχονται είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, και αντιμετωπίζουν έως το αίσιο τέλος, ωστόσο, είναι σαφές από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα, χάρη στον τρόπο γραφής του, ότι εκφεύγει του "ρομάντζου", αφού, καταφέρνει να αποτυπώσει με αμεσότητα, ενάργεια και οξυδέρκεια, πλήθος συναισθημάτων και καταστάσεων που αλληλοδιαδέχονται, συγκρούονται, συνυπάρχουν και συνδέονται ακατάλυτα και αναπότρεπτα. Πάθος, εγωισμός, ανασφάλεια, φθόνος, ζήλια, απληστία, υστεροβουλία, απόρριψη και αποδοχή, δολοπλοκίες κινούμενες από νοσηρότητες και εμμονές, αλλά και αστείρευτη αγάπη, άδολη εμπιστοσύνη και αδελφική φιλία. Μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις (δικαίως για εμένα τουλάχιστον), το συνιστώ ανεπιφύλακτα, και είναι φυσικό και επόμενο να περιμένω το επόμενο έργο της συγγραφέως, με το ίδιο (αν όχι περισσότερο) ενδιαφέρον !!!!!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου